Αν ο Νετανιάχου κάνει πράξη την απειλή του να γενικεύσει την επίθεση στη Ράφα, η γενοκτονία των Παλαιστινίων της Γάζας θα έχει ολοκληρωθεί. Γιατί σε αυτή τη συνοικία στα νότια της Λωρίδας, είναι στοιβαγμένοι 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι. Έχουν εγκαταλείψει τα ερείπια των σπιτιών τους και δεν έχουν πουθενά να πάνε.
Για να έχουν οι αναγνώστες μια αίσθηση της πραγματικότητας, η λωρίδα της Γάζας έχει μήκος 41 χιλιόμετρα και πλάτος 6 έως12. Από την Αθήνα μέχρι το Μαραθώνα και στο πλάτος μέχρι τον Πειραιά.
Ήταν η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του πλανήτη ήδη πριν τον πόλεμο, αλλά τώρα πάνω από το μισό του πληθυσμού είχαν καταφύγει στη Ράφα, την οποία ο ισραηλινός στρατός είχε χαρακτηρίσει ασφαλή περιοχή, πριν αρχίσει να βομβαρδίζει και αυτήν.
Φυγή από τη Ράφα: Βάρδιες ύπνου
Η Αμίρα Ας, η θαρραλέα Ισραηλινή συγγραφέας και δημοσιογράφος γράφει ένα συγκλονιστικό άρθρο στην Haaretz:
«Κατά τη διάρκεια της νύχτας προς την Πέμπτη, δύο σπίτια βομβαρδίστηκαν σε δυτική συνοικία της Ράφα. Σύμφωνα με παλαιστινιακές πηγές, σκοτώθηκαν 14 άνθρωποι, ανάμεσά τους πέντε παιδιά.
..Περίπου 270 χιλιάδες Παλαιστίνιοι ζούσαν στην περιοχή της Ράφα πριν από τον πόλεμο. Το ενάμισι εκατομμύριο που διαμένουν σήμερα εκεί υποφέρουν από πείνα και υποσιτισμό. Από δίψα, κρύο, ασθένειες και λοιμώξεις, από ψείρες στα μαλλιά τους και δερματικά εξανθήματα.
Υποφέρουν από σωματική και ψυχική εξάντληση και χρόνια έλλειψη ύπνου. Συνωστίζονται σε σχολεία, νοσοκομεία και τζαμιά, σε γειτονιές με σκηνές που έχουν ξεφυτρώσει μέσα και γύρω από τη Ράφα και σε διαμερίσματα που στεγάζουν δεκάδες εκτοπισμένες οικογένειες.
..Η μόνη ασφαλής ζώνη που πραγματικά παραμένει, και την οποία ο IDF ορίζει τώρα για τη μάζα των ανθρώπων που έχουν συγκεντρωθεί στη Ράφα, είναι το Al-Mawasi – μια παράκτια περιοχή της νότιας Γάζας έκτασης περίπου 16 τετραγωνικών χιλιομέτρων.. είναι περίπου στο μέγεθος του διεθνούς αεροδρομίου Ben-Gurion.
Άλλοι θα κοιμούνται και άλλοι θα στέκονται όρθιοι
..Ακόμη και αν ‘’μόνο’’ περίπου ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι καταφύγουν στο Al-Mawasi – μια περιοχή που είναι ήδη γεμάτη από εκτοπισμένους κατοίκους της Γάζας – η πυκνότητα θα είναι περίπου 62.500 άνθρωποι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο…
Αυτό θα συμβεί σε έναν ανοιχτό χώρο χωρίς πολυκατοικίες για να στεγάσουν τους πρόσφυγες, που δεν έχει τρεχούμενο νερό, ιδιωτικότητα, μέσα διαβίωσης, νοσοκομεία ή ιατρικές κλινικές, ηλιακούς συλλέκτες για τη φόρτιση τηλεφώνων κλπ, ενώ οι ανθρωπιστικές οργανώσεις θα πρέπει να διασχίσουν ή να βρεθούν κοντά σε εμπόλεμες ζώνες για να διανείμουν τις μικρές ποσότητες τροφίμων που εισέρχονται στη Λωρίδα της Γάζας.
Φαίνεται ότι η μόνη στάση στην οποία αυτή η στενή περιοχή θα μπορούσε να φιλοξενήσει όλους θα ήταν αν ήταν όλοι όρθιοι ή γονατιστοί. Ίσως θα χρειαστεί να σχηματιστούν ειδικές επιτροπές που θα καθορίσουν τις ρυθμίσεις ύπνου σε βάρδιες: μερικές χιλιάδες θα ξαπλώσουν ενώ οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να στέκονται όρθιοι και ξύπνιοι.
Το βουητό των drones πάνω και κάτω, το κλάμα των μωρών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και των οποίων οι μητέρες δεν έχουν γάλα ή δεν έχουν αρκετό από αυτό – αυτά θα είναι το εκνευριστικό soundtrack».
Ο εξευτελισμός στον “ασφαλή διάδρομο”
Ακόμη όμως και όσοι αποφασίσει να μετακινηθούν προς τις «ασφαλείς» περιοχές, υφίστανται απίστευτες ταλαιπωρίες και περνούν από εξευτελιστικούς ελέγχους του ισραηλινού στρατού. Στο πολύ καλό ισραηλινό-παλαιστινιακό online περιοδικό +972, ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ υπογράφεται από δύο πρόσφυγες που έκαναν τη διαδρομή για το Al-Mawasi, την περιοχή σαν το αεροδρόμιο Ben-Gurion:
«Ο ισραηλινός στρατός έριξε φυλλάδια με τα οποία διέταζε τους κατοίκους να εκκενώσουν το Χαν Γιουνίς και τις τελευταίες ημέρες περίπου 120.000 Παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν την πόλη μέσω ενός υποτιθέμενου “ασφαλούς διαδρόμου” που εκτείνεται από τα δυτικά του προσφυγικού καταυλισμού μέχρι την περιοχή Al-Mawasi κοντά στο Πανεπιστήμιο Αλ-Άκσα. ..
..Η διέλευση από αυτόν τον διάδρομο, ωστόσο, ο οποίος αποτελείται από τρία ισραηλινά στρατιωτικά σημεία ελέγχου, υπήρξε για πολλούς Παλαιστίνιους μια από τις πιο οδυνηρές δοκιμασίες από την έναρξη του πολέμου.
Η πορεία περιελάμβανε τη διέλευση από τρία ισραηλινά στρατιωτικά σημεία ελέγχου. Καθ’ όλη τη διάρκεια, δεχόμασταν πολλές προσβολές, βρισιές και εξευτελισμούς – προς εμάς και τις μητέρες μας – από έναν αξιωματικό του στρατού που μιλούσε άπταιστα αραβικά. Για μένα και τα παιδιά μου χρειάστηκε πάνω από μιάμιση ώρα- για τον σύζυγό μου χρειάστηκαν σχεδόν εννέα.
Χωρισμός των οικογενειών από άνδρες, των γυναικών από παιδιά
Στο πρώτο σημείο ελέγχου, μας διέταξαν να σηκώσουμε τις ταυτότητές μας για να μας φωτογραφήσει ένας στρατιώτης, ενώ τα τανκ σκόπευαν απειλητικά προς το μέρος μας. Συνεχίσαμε στο δεύτερο, όπου ο στρατός χώρισε τους άνδρες από τις γυναίκες και μας έδωσε εντολή να γονατίσουμε.
Στη συνέχεια, ένας αξιωματικός άρχισε να μας κάνει διάλεξη, κατηγορώντας τη Χαμάς για τον εκτοπισμό μας, την καταστροφή των σπιτιών μας, την ανάγκη μας να αναζητήσουμε καταφύγιο και τον φόβο που βιώνουμε.
Ύστερα μας είπε ότι για να μας επιτραπεί να περάσουμε από το σημείο ελέγχου σώοι και αβλαβείς, έπρεπε να φωνάξουμε συνθήματα κατά της αντίστασης: “Ο λαός θέλει την ανατροπή της Χαμάς” και “Ο Θεός είναι ο καλύτερος ρυθμιστής των υποθέσεων εναντίον της Χαμάς και των Ταξιαρχιών Κασάμ”. Ο αξιωματικός επέμενε στην επανάληψη αυτών των συνθημάτων- μόνο μετά από περισσότερα από 45 λεπτά οι στρατιώτες επέτρεψαν στις γυναίκες και τα παιδιά να περάσουν, ενώ οι άνδρες κρατήθηκαν πίσω.
Στο τρίτο σημείο ελέγχου, ένας στρατιώτης μου είπε ότι για να προχωρήσω έπρεπε να αφήσω πίσω την τσάντα μου – η οποία περιείχε όλα μου τα υπάρχοντα, συμπεριλαμβανομένων κουβερτών και ρούχων για όλη μου την οικογένεια. Στη συνέχεια, ο στρατιώτης μου είπε να αποχωριστώ τα παιδιά μου για να περάσουν πριν από μένα. Αρνήθηκα, φοβούμενη ότι θα τα έχανα μέσα στο πλήθος, και τελικά μου επέτρεψε να περάσω μαζί τους. Άλλοι έχασαν τα παιδιά τους και αντιμετώπισαν μεγάλη αγωνία ψάχνοντάς τα.
Φαινόμενα ακραίας πείνας, ζωοτροφή για πίτες
Βγήκα από το διάδρομο γύρω στο μεσημέρι και στη συνέχεια αντιμετώπισα τις πιο δύσκολες ώρες της ζωής μου καθώς περίμενα να βγει ο σύζυγός μου. Επτά ώρες αργότερα, του επετράπη να περάσει – μετά από συνεχείς ταπεινώσεις και προσβολές της αξιοπρέπειάς του, και όλα αυτά υπό βροχερές και εξαιρετικά κρύες συνθήκες».
Υπάρχουν ακόμη μαρτυρίες και ρεπορτάζ, πάλι στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ότι οι κάτοικοι βρίσκονται στο στάδιο του λιμού ή αναγκάζονται να τρώνε ότι βρουν:
«Η πείνα είναι ακραία. Στη Λωρίδα της Γάζας, 380.000 άνθρωποι βρίσκονται στη Φάση 5 της ταξινόμησης φάσεων επισιτιστικής ασφάλειας – στο καταστροφικό επίπεδο πείνας: ακραία έλλειψη τροφής, εξουθενωτική εξάντληση.
Οι άνθρωποι παραδέχονται ότι δεν αποφεύγουν τα τρόφιμα των οποίων η ημερομηνία λήξης έχει παρέλθει ή τα υπολείμματα των άλλων. Οι πραγματικά εξαθλιωμένοι αναγκάζονται να ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια. Κάποιοι λένε ότι περιορίστηκαν στο να τρώνε φύλλα. Άλλοι αναγκάζονται να νηστεύουν για ολόκληρες ημέρες. Καθώς η αγωνία εντείνεται, οι ζωοτροφές μετατρέπονται σε πίτες για ανθρώπινη κατανάλωση…».
Η κατηγορία της γενοκτονίας
Με την αιχμηρή, συγγραφική πένα της, η Αμίρα Ας περιγράφει τη κατάσταση των εκατομμυρίων προσφύγων που δεν έχουν που να πάνε:
«Δεκάδες χιλιάδες από αυτούς τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των οποίων τα άκρα ακρωτηριάστηκαν λόγω των επιθέσεων του στρατού ή των χειρουργικών επεμβάσεων που ακολούθησαν. Όλοι έχουν συγγενείς και φίλους – παιδιά, μωρά και ηλικιωμένους γονείς – που έχουν σκοτωθεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Τα σπίτια των περισσότερων καταστράφηκαν ή υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Όλα τα υπάρχοντά τους χάνονται. Τα χρήματά τους έχουν τελειώσει λόγω των υψηλών και υπέρογκων τιμών των τροφίμων.
Πολλοί γλίτωσαν τον θάνατο μόνο τυχαία, και έγιναν μάρτυρες των τρομερών όψεων των νεκρών. Δεν θρηνούν ακόμα νεκρούς γιατί το τραύμα συνεχίζεται. Μαζί με εκδηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης, συμβαίνουν διαμάχες και καυγάδες. Μερικοί χάνουν τη μνήμη και τη λογική τους από όλα τα βάσανα…
..Από όσα είδαμε κατά τη διάρκεια των χερσαίων επιδρομών του στρατού και των μαχών στην πόλη της Γάζας και στο Khan Yunis, είναι σαφές ότι η χερσαία επιχείρηση στη Ράφα, αν τελικά ξεδιπλωθεί, θα διαρκέσει πολλές εβδομάδες. Πιστεύει το Ισραήλ ότι το Διεθνές Δικαστήριο θα θεωρήσει τη συμπίεση εκατοντάδων χιλιάδων ή ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων σε ένα μικρό κομμάτι γης, αποτελεί ένα κατάλληλο ‘’μέτρο’’ που αποτρέπει τη γενοκτονία; ».
